El interior, wat een verschil!

"De mensen in het interior (het platteland) zijn veel vriendelijker dan in de stad."
"Hier bestaat het pardon, sorry, mag ik passeren niet, als je gedag zegt in een bus kijkt iedereen je aan alsof je gek bent!"
"Ook al lig je dood op straat, in de stad kijkt niemand naar je om. In het interior geven mensen je altijd eten als je niks hebt."

Zomaar wat citaten die ik de afgelopen weken gehoord heb. Eerlijk gezegd leek het me altijd een beetje overdreven. Zo erg zijn de mensen hier nou ook weer niet, en zo geweldig kunnen ze in het interior toch ook niet zijn?

Na 5 dagen in het dorpje La Enea (ong. 700 inwoners) doorgebracht te hebben ben ik ook om. Want inderdaad, de mensen in het interior zijn onwijs gastvrij, behulpzaam en veel vriendelijker. Via via ben ik in bij een familie terecht gekomen die me soort van geadopteerd heeft. Tenminste zo voelde het. Het was geen probleem dat ik in hun (behoorlijk) kleine huisje logeerde. Ook niet dat ik mee at en hun leventje binnen drong. Het enige waar ze constant bezorgd over waren was of ik me wel op mn gemak voelde... En dat deed ik zeker. Zonder zorgen rondlopen, de deuren open en geen haast. Op een bankje voor het huisje. En de mensen komen vanzelf op bezoek. Prima!

Het leven in het dorp is niet makkelijk. Het werk op het land is zwaar en de verdiensten zijn laag. Maar men helpt elkaar. Zo wordt er eten gegeven aan mensen, of wordt een heel dorp gemobiliseerd om een huis te bouwen.

Toen ik gisteren in de bus terugreisde naar Panama realiseerde ik dat de klik tussen Panama en mij er nu echt is! Want uiteindelijk maken de mensen een plek tot wat het is.