Panama te quiero!

Vanmorgen was het dan zover en moest ik afscheid nemen van Panamá: het land waar ik de afgelopen 3 maanden heb doorgebracht.

Waar ik in het begin wel aan moest wennen, vooral aan de stad waar het allemaal groots en onoverzichtelijk is. Waar ik mooie plekken heb gezien: de Atlantische kust, de Pacific, bergen, woestijn, rivieren, jungle en eilandjes. Waar ik heel veel gelukkige momenten heb gehad, maar het ook soms moeilijk had met mn onderzoek en het missen van alles wat ik thuis heb achtergelaten. Waar ik de meest geweldige mensen heb leren kennen, in het dorpje en in de stad. Waar ik vrienden heb gemaakt die ik niet zal vergeten. Maar het belangrijkste, waar ik nu een tweede familie heb, die mij meer gegeven hebben dan ik ooit had durven hopen en die ik onwijs ga missen. zij hebben mij laten zien hoe je door simpelweg aan elkaar te denken en in gedachten met elkaar bezig te zijn, zoveel kan geven aan een ander.

Hoe het ook gaat lopen met mn scriptie, dat is wel het belangrijkste wat ik heb geleerd van de geweldige Panamesen. Het land is mooi, maar de mensen zijn het allermooist.

Hoe dan ook ga ik ook met vreugde gevoelens weer naar huis. Want wat reizen me elke keer weer laat zien is dat zonder een "thuis" om naar terug te gaan, het lang niet z´n mooie ervaring kan zijn. Omdat er mensen met me meeleven en aan me denken. Uiteindelijk hebben jullie allemaal bijgedragen aan deze mooie ervaring die Panama is geweest. Onwijs bedankt voor alle lieve telefoontjes, mailtjes en smsjes! Ik ga morgen nog een dagje Costa Rica doen en dan ben ik vrijdag om 10:15 uur weer in het land wat uiteindelijk altijd m´n "thuis" is en dat ook altijd zal blijven...